(…)

Nie wiem co się stało,
Wiem tylko, że nikt nie ucierpiał i że mój samochód nie ma przodu. Wiem też, że odbił się od krawężnika z lewej, chyba uderzył w barierkę po prawej, obrócił się i uderzył jeszcze raz, tym razem tyłem w barierkę po lewej strony jezdni.

Za cud można uznać fakt, że na drodze zazwyczaj o tej porze tak zatłoczonej, nie było nikogo.

Podobno oczy miałem szeroko otwarte…

Pamiętam dźwięk rozdzieranego metalu i wiem, że patrzyłem nie rozumiejąc co widzę.

Od czasu kiedy przestałem brać cudowne lekarstwo na uzdrowienie mojej głowy, tak czasami mam i nie mogę pojąć, jak mogłem być tak nieodpowiedzialny, powierzając moim zawodnym zmysłom, życie mojego dziecka, dwójki jego przyjaciół i żony.

–